CHROPOWATOŚĆ POWIERZCHNI

Chropowatość powierzchni jest zbiorem bardzo drobnych wzniesień i zagłębień (mikronierówności) występujących na tej powierzchni. Chropowatość powierzchni jest ściśle związana ze sposobem wytwarzania przedmiotów a w szczególności zależy od rodzaju obróbki powierzchni przedmiotów. Najczęściej do określenia chropowatości powierzchni ma zastosowanie parametr Ra, to jest średnie artymetyczne odchylenie profilu chropowatości od linii średniej.

y(x) – profil chropowatości, l – odcinek elementarny.W przybliżeniu otrzymujemy:

Yi – odchylenie i-tego punktu profilu, n – liczba punktów podziału odcinka elementarnego.

Symbol ogólny struktury powierzchni
	A – współczynnik chropowatości Ra lub inny B – współczynnik obróbki i inne informacje C – znak kierunkowości strukturyH = 1,4h gdzie: h – wysokość pisma na rys. H2 = (2,1-2,2)H1
	Symbol podstawowy – jest stosowany bez żadnych opisów w zbiorczych oznaczeniach chropowatości.
	Znak otwarty oznacza, że obojętne jest czy uzyskanie żądanej chropowatości Ra=6,3 będzie związane ze zdjęciem warstwy materiału czy też nie.
	Znak zamknięty oznacza, że uzyskanie żądanej chropowatości Ra=6,3 musi byt związane ze zdjęciem warstwy materiału.
	Znak z okręgiem oznacza, że uzyskanie żądanej chropowatości Ra=6,3 odbędzie się bez zdjęcia warstwy materiału.
	Dla powierzchni nieoznaczonych nie stawia się wymagań odnośnie chropowatości.
	Symbole chporowatości przyporządkowane poszczególnym powierzchniom rysuje się linią cienką.
	Jeżeli wszystkie powierzchnie mają jednakową chropowatość stosuje się jeden zbiorczy symbol chropowatości, wówczas rysowany jest linią grubą.
	Zamiast oznaczać wielokrotnie powierzchnie o tej samej chropowatości można stosować symbol zbiorczy, który w tym wypadku dotyczy wszystkich nie oznaczonych powierzchni.Symbol w nawiasie oznacza, że są również powierzchnie o innej chropowatości.

Tabela B – Osiągalne chropowatości części metalowych w zależności od rodzaju obróbki bezwiórowej: